Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Μικρά νησιωτικά κράτη στην θαλάσσια άβυσσο του Ειρηνικού (Πλούσιο Αφιέρωμα με φωτογραφικό άλμπουμ)

Η παλέτα των χρωμάτων δε σταματά ποτέ, η ανθρώπινη φαντασία συμπαρασύρεται από την οργιαστική ομορφιά και ταξιδεύει ανακαλύπτοντας νέους ορίζοντες, νέα τοπία αμύθητου κάλλους.  Διασκορπισμένα μέσα στην απεραντοσύνη του μεγαλύτερου Ωκεανού του κόσμου βρίσκονται  χιλιάδες νησιά και αυτά κατέχουν το πλεονέκτημα να απολαμβάνουν συνεχώς τη μοναδική βιοποικιλότητα, την απολλώνια ομορφιά που προσφέρει απλόχερα ο Ειρηνικός Ωκεανός. Υπάρχουν νησιά όλων των ειδών, από πολύ μικρά έως αρκετά μεγάλα, με πλούσια υδρόβια ζωή, καταγάλανα νερά και έντονη, καταπράσινη φύση. Φυσικός συνδυασμός υπέρτατος που μαγνητίζει, "ξελογιάζει" και το πιο συγκρατημένο ον! 
 
Καλύπτοντας το 1/3 της επιφάνειας της γης, μέσα στα βάθη του Ειρηνικού εκτείνονται νησιά - κράτη τα οποία λόγω της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας τους βιώνουν μια διαφορετική καθημερινότητα από ότι εμείς, με αρνητικά και θετικά στοιχεία. Εκτός από τις ηγέτιδες δυνάμεις της Ωκεανίας, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, δεσπόζουν σε μέγεθος τα νησιά Φίτζι και η Παπούα, ακολουθεί η Νέα Καληδονία, η Πολυνησία, η Βανουάτου, η Σαμόα και τα νησιά Σολομώντα και ύστερα δεκάδες μικρές χώρες-στολίδια (Κιριμπάτι, Παλάου, Νιούε, Τοκελάου, Τουβαλού, Ναούρου, Τόνγκα, Μικρονησία...). Η λίστα με τα νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού είναι μεγάλη!
Οι ντόπιοι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής Μελανησίας - Πολυνησίας έχουν κοινές εθνοτικές ρίζες, με άφθονη πολιτιστική παράδοση και διατηρείται άσβηστο το ενδιαφέρον για τα ήθη και έθιμα. Όπως και στη Χαβάη, το στοιχείο της φωτιάς, του ηφαιστείου και των λουλουδιών είναι πρωταρχικό κομμάτι της κουλτούρας τους, ενώ ιδιαίτερα γνωστοί είναι και οι παραδοσιακοί χοροί τους με τις ξεχωριστές φορεσιές.

Στα αρνητικά συγκαταλέγεται το υψηλό ποσοστό παχυσαρκίας, η μεγάλη κατανάλωση χοιρινών και η εγκατάλειψη των παραδοσιακών διατροφικών συνηθειών. Η πρακτική της εισαγωγής μεγάλων λιπαρών τροφών, κυρίως από τη Νέα Ζηλανδία, καθώς και ο δυτικός τρόπος ζωής, η έλλειψη άσκησης οδήγησαν αυτές τις χώρες στα υψηλότερα ποσοστά υπέρβαρων παγκοσμίως. 

Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών είτε έχουν καταγωγή από τις πρώην ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις είτε έχουν αυτόχθονες ρίζες από τις ντόπιες πολυνησιακές φυλές. Είναι ιδιαίτερα ανοιχτόκαρδοι ως άνθρωποι, καθώς ζουν οι περισσότεροι σε μικρές κοινότητες, ενώ η θάλασσα είναι ολόκληρη η ζωή τους! Οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι ανθρώπινοι, ωστόσο οι προοπτικές εξέλιξης για τους νέους δεν είναι οι καλύτερες. Η νέα γενιά συνήθως μεταναστεύει προς τα μεγαλύτερα νησιωτικά κέντρα για καλύτερη μόρφωση, εγκαταλείποντας την πατρίδα τους. 


Η ειδυλλιακή εικόνα όμως των νησιών δεν συνάδει με την πεζή, σκληρή πραγματικότητα των μόνιμων κατοίκων. Οι αποστάσεις μεταξύ των κρατών είναι τεράστιες και η ανοιχτή, κυματισμένη θάλασσα εμποδίζει την ανάπτυξη δυναμικών εμπορικών σχέσεων μεταξύ των χωρών. Οι αδύναμες  χώρες στηρίζονται στη θάλασσα, το ψάρεμα, τη γεωργία ενώ ο τουρισμός, λόγω των μεγάλων αποστάσεων, απευθύνεται μόνο σε ριψοκίνδυνους ταξιδιώτες. Οι περισσότερες από αυτές, μη καλύπτοντας επαρκώς τις ανάγκες τους, εξαρτώνται οικονομικά από κάποιες συγκεκριμένες χώρες κάτι που εμποδίζει την εξέλιξή και την οικονομική τους πρόοδο.


Χώρες ισχυρές εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις βοηθώντας φαινομενικά τα ανίσχυρα νησιωτικά κράτη, με αντάλλαγμα την πλήρη υποταγή - συμφωνία τους. Ως κράτη του ΟΗΕ και με δυνατότητα ψήφου σε διεθνή ζητήματα, οι περισσότερες νησιωτικές χώρες ακολουθούν μια καθορισμένη πολιτική γραμμή. Ισχυρές παγκόσμιες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, η Ιαπωνία, η Βρετανία, η Γαλλία και η Νέα Ζηλανδία ισχυρίζονται ότι προστατεύουν την εύθραυστη νησιωτική τους ισορροπία.  Πάντως για το μείζον πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής δεν προβαίνουν ακόμη σε αποφασιστικές λύσεις.  

Παρόμοια οικονομικά ζητήματα εγείρονται και σε άλλα νησιωτικά κράτη, όμως η περίπτωση των νησιών του Ειρηνικού είναι ξεχωριστή, καθώς η φυσική τους απομόνωση, η εσωστρέφεια τούς οδηγεί a priori στην ανέρευση ενός δυνατού προστάτη. Βέβαια τέτοια προβλήματα δεν έχουν για αυτούς δεν έχουν τόση σημασία, όσο το φλέγον περιβαλλοντικό θέμα.

Η άνοδος της στάθμης των ωκεανών απειλεί άμεσα την ακεραιότητα των νησιωτικών τους πατρίδων, καθώς νησιά όπως τα Τουβαλού και τα Κιριμπάτι βρίσκονται σε κίνδυνο ολικής εξαφάνισης. Οι τοπικές κυβερνήσεις αναζητούν νέα εδάφη για να στεγάσουν το ντόπιο πληθυσμό, κυρίως στα μεγαλύτερα νησιά Φίτζι, ενώ τα ακραία καιρικά φαινόμενα ολοένα και πληθαίνουν, με πιο πρόσφατους τους κυκλώνες του Δεκεμβρίου του 2012 στα Φίτζι. Το μέλλον τους σίγουρα θα είναι διαφορετικό από τη σημερινή τους ζωή! 



Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Timeo hominem unius libri (Φοβάμαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου)

Έως και σήμερα είναι απροσδιόριστο αν και τα πόσο υπάρχουν όρια στο σύμπαν, ωστόσο η ανθρώπινη ανοησία καθημερινά αποδεικνύει πως είναι άπειρη και δύσκολα τιθασεύεται από τους πιο νοήμονες! Πολύ λίγοι είναι εκείνοι που έχουν μάθει να ακούνε και όχι μόνο να απαιτούν να τους ακούνε. Δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε διαφορετικές απόψεις και τις περισσότερες φορές προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι εμείς έχουμε δίκιο.
Ο φόβος είναι από τους μεγαλύτερους εχθρούς της ανθρώπινης δραστηριοποίησης, όμως και η ημιμάθεια οδηγεί τα άτομα στην καθήλωση και την πνευματική στασιμότητα. Φοβόμαστε αυτό που δεν γνωρίζουμε και για αυτό δεν θέλουμε να το μάθουμε. Εκείνος που δεν έχει ευελιξία στο τρόπο σκέψης του, αγνοεί να ερμηνεύσει τα νέα δεδομένα που του παρουσιάζονται, ο μονοδιάστατος άνθρωπος αποτελεί μια "εν δυνάμει" κοινωνική απειλή.

Κυκλοφορεί διάχυτα η άποψη ότι ο αμόρφωτος άνθρωπος, ο μη "καλλιεργημένος", έχει και μια μονομερή οπτική θεώρηση όσων συμβαίνουν γύρω του. Φυσικά, η παιδεία αποτελεί το απαραίτητο εφόδιο για την ανάπτυξη μιας ολόπλευρης προσωπικότητας. Όμως μήπως δεν προσφέρεται από την κοινωνία η "κατάλληλη" παιδεία; Το παιδί από μικρή ηλικία έως ότου ενηλικιωθεί δεν μαθαίνει να σκέφτεται και να επιχειρηματολογεί λογικά, αλλά απλώς μαθαίνει γνώσεις. Επιβλαβής δεν είναι μόνο η στείρα, μηχανοποιημένη απομνημόνευση, αλλά και η απουσία συνομιλίας και, κυρίως, η εξατομίκευση του μαθήματος στα προσωπικά δεδομένα του καθενός.

Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει, εκτός από υλικοτεχνική υποδομή, και την κατάλληλη θέληση από τους μεγαλύτερους ώστε να εκπαιδεύσουν τους μικρότερους. Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν στηρίζεται μόνο σε ένα βιβλίο, αλλά σε μια σειρά από βιβλία τα οποία κινούνται, όμως, σε κάποια συγκεκριμένα πρότυπα. Το μειονέκτημα είναι ότι είναι τέτοια η παιδαγωγική δομή ώστε ο άνθρωπος προσκολλάται σε αυτά τα εγχειρίδια και δεν προχωρά πέρα από αυτά. Δεν έχει όρεξη, ούτε κέφι ώστε να αναπτυχθεί η γόνιμη περιέργειά του.

Και η ίδια η απρόσωπη αγορά δεν θέλει ολοκληρωμένους χαρακτήρες, αλλά υπερεξιδικευμένους ανθρώπους που θα καλύπτουν τις ανάγκες της. Ένας καλός γνώστης ενός μόνο επιστημονικού τομέα δεν ασχολείται με τίποτα άλλο πέρα από την ειδικότητά του, επομένως είναι και αυτός μονοδιάστατος. Η παιδεία που έχει λάβει δεν ασχολήθηκε με την ανάπτυξη της επιχειρηματολογίας του, βάση για την εποικοδομητική συζήτηση, αλλά το άτομο ακολουθώντας τυποποιημένους γνωστικούς κανόνες αναρριχήθηκε κοινωνικά και οικονομικά.


Η διαφορά ενός "διαβασμένου'' - μονοδιάστατου ανθρώπου και ενός ''αδιάβαστου'' - μονοδιάστατου πηγάζει από τις δραστηριότητες που προβαίνει ο καθένας. Εκείνος ο οποίος έχει διαβάσει και εξειδικευθεί σε έναν κλάδο έχει συνηθίσει να αποδέχεται πολλά πράγματα τα οποία δεν καταλαβαίνει απολύτως και πορεύεται έτσι στη ζωή του. Αντιθέτως εκείνος ο οποίος δεν έχει ασχοληθεί και δεν έχει διαβάσει τίποτα είναι άνθρωπος ο οποίος αποκτά γνώσεις μέσω της εμπειρίας και από παλαιότερους ειδήμονες. Ο ''αδιάβαστος'' μπροστά στη θέαση κάτι διαφορετικού εκπλήσσεται και αντιδρά πολύ πιο έντονα σε κάτι μη συνηθισμένο, επιδιώκοντας να αλλάξει την κατάσταση.    

Ένας μη καλλιεργημένος, σύμφωνα με τα κοινωνικά κριτήρια, άνθρωπος, ίσως, εκδηλώσει την αντιπάθειά του, σε κάτι ξένο προς αυτόν, και με βίαιο τρόπο, καθώς δεν γνωρίζει να εσωτερικεύει τις έντονες ψυχοσωματικές του παρορμήσεις. Πάντως και οι άλλες, ''καλλιεργημένες'' ομάδες δεν συμφιλιώνονται με την ιδέα της διαφορετικότητας, απλώς κρύβουν τα συναισθήματά τους. Όταν, όμως, αισθανθούν πως αυτοί πλέον νιώθουν ξένοι μέσα στους τόσους διαφορετικούς (πχ περιοχές με πολλούς μετανάστες ή γκέι) τότε οι καλλιεργημένοι γίνονται οι χειρότεροι όλων! Διότι χρησιμοποιούν ότι γνώσεις έχουν για να ανατρέψουν τις υπάρχουσες συνθήκες.

Επομένως με αυτή την έννοια η κοινωνική πλειονότητα είναι εν δυνάμει μονομερής. Μήπως για αυτό και σήμερα ακραία κινήματα απηχούν πλέον σε όλες τις κατηγορίες ανθρώπων;




Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

«Τελετή Θανάτου» (Ένας μυστηριώδης θρύλος στο Cosmoistorika)

Μια γυναίκα η οποία είχε αποκτήσει από τη τοπική κοινωνία το στίγμα της "στέρφας", ύστερα από αρκετές προσπάθειες, καταφέρνει να μείνει έγκυος. Η εγκυμοσύνη της δεν ήταν εύκολη και το ίδιο δύσκολη εξελίχθηκε και η γέννα της. Γέννησε στο σπίτι της μόνο με τη βοήθεια της μάνας της, καθώς την εποχή εκείνη στην επαρχία γιατροί και νοσοκομεία δεν υπήρχαν. Δυστυχώς, όμως, η μέρα που περίμενε με ανυπομονησία όλη τη ζωή της μετατράπηκε σε πραγματικό εφιάλτη! Οι πόνοι της γέννας ήταν αφόρητοι και κινδύνευε η ζωή τόσο της ίδιας τόσο και των 2 δίδυμων μωρών που είχε στα σπλάχνα της.

Τελικά η γυναίκα έζησε, γέννησε ένα όμορφο αγοράκι, ωστόσο το άλλο παιδί που κυοφορούσε δεν επιβίωσε και γρήγορα ξεψύχησε. Μολονότι έφερε στη ζωή ένα μωρό που τόσο πολύ επιθυμούσε δεν μπορούσε να αντέξει το χαμό του δεύτερου μωρού της. Θεώρησε πως δεν ήταν άξια ως μάνα και πως ο Θεός μετάνιωσε για τα παιδιά που της έστειλε. Ήταν βέβαια ότι πολύ σύντομα και το ζωντανό μωρό της θα πέθανε επίσης. Μην αντέχοντας τις τύψεις συνειδήσεως, καθώς και την κοινωνική κριτική των συγχωριανών της οι οποίοι θα κατηγορούσαν εκείνη ως άτεκνη και ανίκανη μάνα, προτού μαθευτούν τα νέα στην κοινότητα, μίλησε με τον άντρα και την οικογένειά της για κάτι πολύ σημαντικό. Θεώρησε πως δεν άξιζε να ζει άλλο πια και ζήτησε να την θάψουν ζωντανή, αγκαλιά με το νεκρό μωρό της.
 

Οι αντιδράσεις της μάνας της εγκύου ήταν πολύ έντονες, ενώ, αντιθέτως, ο άντρας της, θέλοντας να αποφύγει την κατακραυγή που θα βίωνε, ήταν σύμφωνος με την άποψη της γυναίκας του. Εντωμεταξύ το ζωντανό μωρό της αρρώσταινε συνεχώς, χωρίς όμως να απειλείται η ζωή του. Η γυναίκα, όμως, καθώς ήταν σίγουρη ότι θα πεθάνει και αυτό, απαίτησε να θαφτεί μαζί και με τα δύο μωρά της.
 
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ το ζευγάρι, αγνοώντας τη σθεναρή άρνηση της μάνας της εγκύου, προχώρησε στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Ο άντρας άρχισε να σκάβει ένα βαθύ λάκκο, λίγο έξω από το χωριό, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των κατοίκων. Γύρω από το λάκκο, κυκλικά, άναψαν 29 κεριά, όσο ήταν και τα χρόνια της ζωής της. Ύστερα, με σιγανή φωνή η γυναίκα έψαλλε τα παρακάτω λόγια: «Παντοδύναμε, δεν μου άξιζε η ζωή που μου πρόσφερες ολόψυχα. Από την αρχή ήμουν ένα λάθος. Κανένας δεν με αγάπησε, ούτε και εγώ. Σε όλους γινόμουν βάρος ασήκωτο και όλοι μίλαγαν για εμένα με τα χειρότερα λόγια. Ευχαριστώ τον άντρα μου που δεν με σκότωσε νωρίτερα και με άφησε να επιλέξω εγώ η ίδια το θάνατό μου. Του δίνω την ευχή μου και ζητώ τη συγγνώμη του για την ακληρία που του πρόσφερα». Αφού ολοκλήρωσε τα λόγια της, αποτίναξε από πάνω της, και από πάνω από τα μωρά της, όλα τα ρούχα, έτσι ώστε να παραδοθούν στον Κύριο όπως ακριβώς πλάστηκαν.


Νίφτηκε με αγιόνερο αυτή και τα παιδιά της και, όπως είχαν προσυμφωνήσει, άρχισε ο άντρας της να την δέρνει δυνατά με κληματόβεργες. Πίστευαν πως έτσι, ίσως, θα τιμωρούνταν για το μεγάλο κακό που διέπραξε. Ο άντρας της σταμάτησε μόνο όταν η γυναίκα άρχισε να ματώνει. Αφού φίλησε η "ματωμένη" μάνα τα δύο αγγελούδια της, ενώ το ένα έκλαιγε συνεχώς, μπήκε μέσα στο λάκκο αγκαλιά με τα μωρά της.

Η τελετή εξαγνισμού της, όμως, δεν τελείωσε, εκεί. Ο άντρας της βάζει φωτιά στην μάνα και τα μωρά και ταυτοχρόνως τους ρίχνει νερό. Με αυτή τη μάχη φωτιάς – νερού, δηλαδή κόλασης – παράδεισου, θα φανεί κατά πόσο η μάνα με τα παιδιά της θα πάνε στον μεταθανάτιο παράδεισο. Αν η γυναίκα υπομείνει αυτά τα βασανιστήρια δίχως να βγάλει άχνα τότε θα κατακτήσει την επουράνια αγνότητα. Και τελικά έτσι γίνεται. Η μάνα δεν έβγαλε ούτε μια κραυγή. Πλέον επικρατεί απέραντη σιωπή, αφού και το ζωντανό μωρό που σφάδαζε στο κλάμα τώρα πέθανε. Κανείς δεν θα μάθει αν θα ζούσε ή θα πέθανε μετά από λίγο, σύμφωνα με τη μάνα του.

Το φρικτό θέαμα της καμένης, γυμνής μάνας με τα μωρά της παγώνει λίγο τον άντρα. Παρόλο που είχε προετοιμαστεί για αυτό, δεν μπορεί να παραμείνει τελείως ψύχραιμος. Ο φόβος του, όμως, μήπως κάποιος τον δει τον αναγκάζει να κλείσει γρήγορα το λάκκο, όσο καλύτερα γινόταν. Φύλλα που πέφτουν από τα γυμνά δέντρα ντύνουν τους πεθαμένους με τα χρώματα της φύσης που ο Θεός έφτιαξε.

Το βράδυ εκείνο για τον άντρα ήταν δύσκολο και ιδιαίτερα μοναχικό. Το επόμενο πρωί ανακοίνωσε στη μάνα της νεκρής γυναίκας αναλυτικά όσα έγιναν. Το σοκ και η λύπη της ήταν αβάσταχτη. Δεν μπορούσε να πιστέψει τι έκανε η κόρη της, με τη συγκατάθεση του άντρα της. Βγαίνει η ίδια έξω στους δρόμους και φωνάζει πως την κόρη της την σκότωσε ο άντρας της.

Αυτός, θέλοντας να αποφύγει το λιντσάρισμα του χωριού, πηγαίνει στο απόμακρο σημείο, έξω από το χωριό, στο "τάφο" της οικογένειάς του και λέει: «Τυχερή γυναίκα, εσύ επέλεξες το θάνατό σου. Εγώ αναγκάζομαι να σας συναντήσω πρόωρα. Εσύ προετοιμάστηκες για να πας στο παράδεισο. Εγώ δεν προλαβαίνω. Αν ζήσω θα με σκοτώσουν και αν πεθάνω θα πάω στην κόλαση. Τι λες να κάνω? Τι είναι προτιμότερο δεν ξέρω».

Σκέφτεται, αλλά οι σκέψεις του διακόπτονται από αγριεμένα άτομα που μάλλον τον εντόπισαν. Τότε παίρνει φόρα και αρχίζει να βαρά, όσο πιο δυνατά γινόταν, το κεφάλι του στο κορμό του δέντρου. Παίρνει και το φτυάρι με το οποίο έθαψε χθες την οικογένειά του και βρισκόταν ακόμη εκεί και χτυπιέται όσο πιο δυνατά μπορούσε. Προσπαθεί να ανοίξει το λάκκο για να θαφτεί μαζί με την οικογένειά του, όμως δεν προφταίνει. Ένας ντόπιος τον βλέπει και αρχίζει να τον κυνηγά. Ο άντρας τρέχει όσο μπορεί προς ένα κοντινό ρέμα. Δεν αντέχει όμως και πεθαίνει. Δεν πέθανε όπως ήθελε, αλλά τουλάχιστον δεν τον σκότωσαν οι άλλοι. Κάτι είναι και αυτό!   

* Η ιστορία αυτή είναι ένα μυστηριώδης θρύλος που κυκλοφορεί κάπου στην Ελλάδα. Δεν είναι σίγουρο κατά πόσο είναι αληθής ή όχι, ωστόσο αντικατοπτρίζει ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας.



Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Καθημερινό Άγχος: Ενεργοποίηση για τη ζωή (Αναλυτικό Αφιέρωμα)


Η καθημερινότητα είναι σκληρή, όπως η ίδια η ζωή! Ολοένα και περισσότερα άτομα νιώθουν να συνθλίβονται, να εκμηδενίζονται ως προσωπικότητες και να βρίσκονται στο κέντρο ενός τρομακτικού νεφελώματος το οποίο απορροφά κάθε τους δύναμη. Οι αυξανόμενες απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής και η παρατεταμένη κρίση οδηγούν μέρος της ελληνικής κοινωνίας στην εμφάνιση απειλητικών ψυχοσωματικών ασθενειών. Ο πανικός και η καταθλιπτική όψη της σημερινής Ελλάδας εγκλωβίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη. 

Το άγχος κυριεύει πολλούς και σφίγγει τις καρδιές αυτών που βρίσκονται σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο. Οι άνθρωποι αφοπλίζονται και αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, περιμένοντας καρτερικά ένα απροσδιόριστο κίνδυνο που θα τους ισοπεδώσει. Πλέον τα όρια του άγχους ξεφεύγουν και το ομαλό άγχος μετατρέπεται σε παθολογικό. Όπως αναφέρεται και στην αρχαία φιλοσοφική διδασκαλία, το μέτρο είναι αναγκαίο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση του άγχους.
 

Έως ένα σημείο το άγχος αποτελεί λογικό, καθώς αποτελεί μηχανισμός εγρήγορσης μπροστά σε μία εξωτερική απειλή, σε μια καινούρια, για εμάς, κατάσταση. Η αναισθησία δεν αποτελεί λύση, ενώ, αντιθέτως, το άγχος στην ωφέλιμη μορφή του αποτελεί πηγή δημιουργικότητας, νέων ιδεών και καινοτομιών. Μολονότι το μέλλον, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά, προβάλλεται ζοφερό, σκοτεινό και το άγχος πολλαπλασιάζεται λόγω της ανασφάλειας, ο άνθρωπος μπορεί να αντισταθεί στην αλλοτρίωση και την παρακμή την οποία υφίσταται η κοινωνία.

Βασιζόμενος σε σταθερές, εσωτερικές βάσεις, ο άνθρωπος μπορεί να αποφύγει τα εμπόδια που προβάλλονται στην πορεία του. Με συνεχής δουλεία και αγώνα έχει τη δυνατότητα να αντεπεξέλθει στο ύψος των περιστάσεών, να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του και να ζήσει μια υγιής ζωή. Σε περιόδους κρίσης η κοινωνία αντιλαμβάνεται, έστω και αργά, ότι η υλιστική ευδαιμονία είναι ένα επίπλαστο όνειρο αλλοτρίωσης και μόνο η επαφή, η πραγματική φιλία και η συντροφικότητα αποτελούν στέρεες προϋποθέσεις για την ευτυχία!



Τόσο καιρό, όσο είχαν τη δυνατότητα αυτή, κάλυπταν τα συναισθηματικά τους κενά με υλικά αγαθά, θεωρώντας πως έτσι θα αναπληρώσουν τους ανθρώπους. Η δίψα για κατανάλωση και η απληστία οδήγησαν κι αυτές στο άγχος, καθώς η κοινωνία βίωνε το "άγχος της μόδας" και γίνονταν έρμαιο του συνεχούς βομβαρδισμού διαφημιστικών - υλιστικών μηνυμάτων.

Η επανιεράρχηση των αξιών μας αποτελεί θεμελιώδης αρχή για την αποφυγή εμφάνισης ψυχονευρωτικών καταστάσεων, όπως το παρατεταμένο άγχος και κατ’ επέκταση η κατάθλιψη. Γνωρίζοντας ποιες είναι οι δικές μας επιθυμίες, κι όχι ποιες μας επιβάλλονται, μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε το μοντέλο ζωής μας. Ένα ισορροπημένο άτομο, έχοντας κάποιο βαθμό αυτογνωσίας, συνειδητοποιεί και αντιλαμβάνεται τις δυνατότητές και τις αδυναμίες του και επιδιώκει εφικτούς στόχους, προσαρμοσμένους στον εαυτό του.

Έτσι, πλέον, ο άνθρωπος θα δουλεύει και θα αγωνίζεται, συνεχώς, για τα δικά του ιδεώδη, συμβάλλοντας στην διατήρηση της ψυχικής του ευρυθμίας. Τα εμπόδια τα οποία προβάλλονται στη ζωή μας δεν αποτελούν δικαιολογία, ώστε να παραιτηθούμε και να εγκαταλείψουμε την προσπάθειά μας για μια αξιοπρεπής διαβίωση. Αν, όμως, ο καθένας αγωνιστεί, τολμήσει να υπερνικήσει τους φόβους του, με θάρρος και υπομονή, ίσως καταφέρει να ανατρέψει τα εις βάρος του δεδομένα. Παρόλο που η αποτυχία μας απογοητεύει, συγχρόνως μας βοηθά στην ανασυγκρότησή μας και την περαιτέρω ανάπτυξη αγωνιστικού φρονήματος ώστε να πετύχουμε τους στόχους μας.


Με επίγνωση των ορίων και βάζοντας ρεαλιστικούς στόχους υπάρχει δυνατότητα να αντιστραφεί η κατάσταση. Μολονότι δεν είναι εύκολος ο δρόμος, καθώς εμφανίζονται σκόπελοι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, με πνεύμα ζωντάνιας και αποφασιστικότητας θα αγωνιστούμε για το καλύτερο. Κάθε άνθρωπος οφείλει να αφυπνιστεί, να δραστηριοποιηθεί σε διάφορες ασχολίες και να τολμήσει να υλοποιήσει τις σκέψεις του. Όποιος έχει εγκαταλείψει κάθε του προσπάθεια, σίγουρα θα βλέπει παντού εμπόδια και δεν θα προβαίνει σε καμία ενέργεια.

Επομένως, το ψυχοπαθολογικό άγχος αποτελεί μια έντονη πρόκληση την οποία μπορούμε να υπερβούμε, συγκροτώντας μια υγιής προσωπικότητα. Το κυνήγι του πλουτισμού επικαλύπτει προσωρινά τα ανεπούλωτα κενά μας, όμως οι αξίες, όπως η συνεργασία, η ομόνοια και η αγωνιστικότητα, προσφέρουν στην κοινωνία το απαραίτητο καταφύγιο, λειτουργώντας ως πηγή πνευματικής ελευθερίας και αισιοδοξίας. Ένα άτομο με τόλμη και θάρρος μπορεί να προσαρμοστεί στην εποχή του, χωρίς να παρασυρθεί από την ηθική κατάπτωση και την αναλγησία.
 
Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

«Εθελοντικός Τουρισμός»

Το πνεύμα της ανιδιοτέλειας και της αγάπης για το συνάνθρωπο δεν διακατέχει την πλειονότητα του πληθυσμού σήμερα. Η ναρκισσιστική εσωστρέφεια και η αλαζονεία έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε μονάδες και όχι σε ομάδες. Όλα αυτά μπορεί να μπορεί να τα νικήσει το κίνημα του εθελοντισμού! Βοηθώντας ένα άτομο το οποίο βρίσκεται σε δυσχερή θέση δείχνουμε το ποιον μας, την ποιότητα που έχουμε. Δεν περιμένουμε αντάλλαγμα, αλλά προσπαθούμε να ανακουφίσουμε εκείνους που πραγματικά υποφέρουν.

Στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) έχουν ανθήσει και καλύπτουν πλέον όλους τους τομείς (πολιτισμό, περιβάλλον, αθλητισμό, ψυχική και σωματική υγεία κλπ). Υπάρχουν φωνές που αναφέρουν ότι "κάτι τρέχει με τις ΜΚΟ", καθώς σε μια κοινωνία ατομικισμού δεν μπορούν να υπάρχουν και να διατηρούνται ενεργές τόσες πολλές οργανώσεις και σωματεία.


Εμείς σήμερα θα αναφερθούμε στον εθελοντικό τουρισμό ο οποίος συνδυάζει δουλειά, προσφορά, αλλά και διακοπές. Υπάρχουν δεκάδες ΜΚΟ και οργανώσεις ανά την Ελλάδα που δίνουν τη δυνατότητα στον κόσμο να συμμετάσχει σε εθελοντικά προγράμματα, όπως η ΑΡΧΕΛΩΝ, η Ορνιθολογική Εταιρεία και η Αρκτούρος. Επιπλέον προσφέρονται και προγράμματα για δραστηριότητες σε όλο τον κόσμο, στο εξωτερικό, καθώς τα άτομα ταξιδεύουν σε μια άλλη χώρα, γνωρίζουν, φτιάχνουν και βοηθούν ευάλωτες ομάδες ανθρώπων.

Το έργο και η ιδέα του εθελοντικού τουρισμού είναι υπέροχη, αφού οι άνθρωποι αγωνίζονται συνεχώς, είναι ενεργοί παγκόσμιοι πολίτες, κάνουν κάτι που ωφελεί το κοινωνικό σύνολο και δεν "κλείνουν τα αυτιά" τους στις καταστροφές και τις αδικίες που συμβαίνουν. Όμως αυτό ισχύει πάντοτε;
 
 
Άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν συνηθίσει στην ιδέα της ανιδιοτελούς προσφοράς, αλλά ενδιαφέρονται μόνο για την προσωπική τους ανάδειξη, επισκέπτονται τριτοκοσμικές, φτωχές χώρες για να δείξουν τον "καλό τους εαυτό" στις φωτογραφίες και όχι στην πράξη. Τέτοιοι δεν είναι μόνο οι διάσημοι, αλλά και απλοί καθημερινοί πολίτες. Είναι εθελοντές μόνο για να αναδειχτούν, να βγάλουν φωτογραφίες όπου βοηθούν ανθρώπους και μόλις τελειώνει η φωτογράφηση κάθονται άπραγοι και παρατηρούν τους άλλους. Δεν νοιάζονται για τις ανάγκες των άλλων, αλλά θέλουν να προβληθούν ως "φιλάνθρωποι" στον κύκλο τους.

Χαρακτηριστική μια περίπτωση την οποία μας αναφέρει ο υπεύθυνος της εθελοντικής δράσης: «Ήρθε μια παρέα 3 νέων κοριτσιών και 2 αγοριών για να βοηθήσουν στην δράση. Έτσι τουλάχιστον νομίζαμε. Οι κοπέλες είχαν έρθει με τεράστια τακούνια, υπερβολικό μακιγιάζ και τα αγόρια κρατούσαν φωτογραφικές μηχανές. Δεν μας ένοιαξε η έντονη εμφάνισή τους, αλλά μας πείραξε η συμπεριφορά τους. Πήραν μέρος, τελικά, στην διανομή των προϊόντων που είχαμε, όμως δεν τις κρατήσαμε και πολύ. Έβγαζαν συνεχώς φωτογραφίες με κάθε άνθρωπο που ερχόταν σε αυτές, τόσες πολλές που τελικά ξεχνούσαν να μοιράσουν τα προϊόντα. Ήταν γλυκές στην κάμερα και αγενείς με τον κόσμο, αφού αδιαφορούσαν παντελώς για αυτούς. Πολλές φορές, μάλιστα, κορόιδευαν πολίτες, επειδή ήταν φτωχοί και κακοντυμένοι. Δεν τις ανεχτήκαμε και τις διώξαμε αμέσως. Μόλις τους είπαμε ότι αφού δεν αγαπάνε τους άλλους, δεν αγαπάνε ούτε τους εαυτούς τους, αντί να το σκεφτούν αυτό, γελάσανε»!

Έτσι, φαίνεται ότι εθελοντισμός σημαίνει πράξη, συμμετοχή, αγάπη προς όλους και όχι απλά εμφάνιση σε μία δράση. Άλλωστε ισχύει πάντοτε και η φράση: «Εκεί που ήσουν ήμουνα και εκεί που είμαι θα' ρθεις».


Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Μαλδίβες: Εκεί όπου παράδεισος και κόλαση συναντιούνται (Πλούσιο αφιέρωμα και φωτογραφίες) !

Τόπος μαγικός και ονειρεμένος, ιδανικός για νεονύμφους, όπως λένε τα ταξιδιωτικά έντυπα. Είναι ένα εξωτικό ταξίδι το οποίο πολλοί θα ήθελαν να κάνουν. Για εμάς οι Μαλδίβες αποτελούν τόπο παραδείσου, καθώς θαυμάζουμε τις υπέροχες φωτογραφίες των μικρών νησιών του. Όμως, πόσο τέλεια είναι η ζωή για τους ανθρώπους που ζουν εκεί; Η ζωή των ντόπιων δεν είναι εξιδανικευμένη, όπως τα καρτ-ποστάλ από τα υπέροχα νησιά.


Εναέρια άποψη κάποιων νησιών

Οι διάφορες ατόλες που αποτελούν τα νησιά των Μαλδίβων, ο Ινδικός Ωκεανός που περιβάλλει τη χώρα και τα γαλαζοπράσινα - τυρκουάζ νερά συνιστούν το τέλειο σκηνικό για το ξένο τουρίστα. Ο πλούσιος τουρίστας θαμπώνεται από το φυσικό περιβάλλον και σκορπάει αφειδώς τα λεφτά του. Ποιος όμως νοιάζεται για την καθημερινή ζωή του νησιού και προχωρά πέρα από τη λαμπερή πλευρά των Μαλδίβων; 

 
Ο πληθυσμός της χώρας είναι περίπου 400.000, η έκτασή της είναι πολύ περιορισμένη και το μέγιστο επίπεδο εδάφους είναι μόλις 2,3 μ. πάνω από τη θάλασσα. Η κοινωνία των Μαλδίβων είναι ισλαμική και η θρησκεία έχει κυρίαρχο ρόλο μέσα στη ζωή των πολιτών. Οι γυναίκες φοράνε μαντίλες, ενώ έως και σήμερα δεν υπάρχει απόλυτη ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Βέβαια η επαφή με το δυτικό κόσμο μέσα από το τουρισμό έχει φέρει νέα ήθη και ιδέες και ο ντόπιος κόσμος, μολονότι ασπάζεται τον ισλαμισμό, είναι κάπως πιο ανεκτικός από τους υπόλοιπους ομόθρησκους λαούς.

Πρωτεύουσα της χώρας είναι το Μάλε στο οποίο ζει περίπου το 1/4 των κατοίκων της χώρας. Αυτό είναι το επιχειρηματικό κέντρο, η καρδιά όλων των δραστηριοτήτων στις Μαλδίβες. Η συσσώρευση τόσου κόσμου σε ένα μικρό νησάκι, σαν αυτό της πρωτεύουσας, δημιουργεί μία αποπνικτική κατάσταση. Για αυτό πολλές φορές οι τουρίστες δεν επισκέπτονται καν την πρωτεύουσα.


Μάλε, η πρωτεύουσα

Η ζωή στα νησιά Μαλδίβες μόνο ήρεμη δεν είναι, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Πολιτική αστάθεια, αναταραχές, βιαιότητες συνθέτουν μεγάλο μέρος της ιστορίας της χώρας. Ύστερα από μία 30χρονη, απολυταρχική προεδρία του Γκαγιοόμ, με πολλές απόπειρες πραξικοπημάτων και περιορισμό ελευθεριών, ως και σήμερα είναι έκρυθμη η πολιτική σκηνή. Η παραπομπή του προέδρου Νάσιντ δημιουργεί προβλήματα στην ομαλή πορεία της δημοκρατίας στις Μαλδίβες.

Εκτός των άλλων οι Μαλδίβες αντιμετωπίζουν και το ζήτημα της εξαφάνισης, λόγω της αύξησης της στάθμης των ωκεανών. Η δύναμη της φύσης είναι τεράστια, κάτι το οποίο έγινε εμφανές στο τσουνάμι του 2004, όταν ολόκληρα νησιά πλημμύρισαν και οι κάτοικοι, μη μπορώντας να βρουν υψηλότερα σημεία για να προφυλαχθούν, εγκλωβίστηκαν. Το 2004 πολλές περιουσίες καταστράφηκαν, όμως γρήγορα όλα ξαναφτιάχτηκαν για χάρη του τουρισμού.

 
Το μέλλον είναι, κυριολεκτικά, αβέβαιο και δυσοίωνο. Οι κάτοικοι των Μαλδίβων δεν είναι πλούσιοι και δεν έχουν πολλά λεφτά. Δουλεύουν ως ψαράδες, μαζεύουν κοράλλια και δουλεύουν ως υπάλληλοι στο τομέα του τουρισμού. Μεγάλες ξένες εταιρείες κατέχουν τα ξενοδοχεία και το μεγαλύτερο μέρος του τουρισμού, ενώ πολλοί είναι και οι ξένοι υπάλληλοι. Δηλαδή ο τουρισμός ανήκει σε ξένα συμφέροντα. Πέρα από τη λάμψη του φυσικού κάλλους, φαίνεται η φτώχεια των ανθρώπων και οι δύσκολες στιγμές που συνεχώς βιώνουν. Οι περισσότεροι νέοι εγκαταλείπουν τα νησιά για κοντινές χώρες (Σρι Λάνκα, Ινδία, Μαλαισία), καθώς δεν υπάρχουν πολλές δυνατότητες στα νησιά και, γενικά, η ζωή δεν είναι ευχάριστη. 
 

Η καθημερινή ζωή των γυναικών επηρεάζεται πολύ από τους νόμους του Ισλάμ, παρά την επαφή με τη Δύση
Πέρα από την πρωτεύουσα, στα άλλα νησιά η ζωή ακολουθεί τους παλιούς ρυθμούς, λίγο έχουν επηρεαστεί από το καινούριο. Τα προβλήματα είναι πολλά, το πόσιμο νερό ελάχιστο, ανύπαρκτα αποχετευτικά συστήματα και συστήματα αποκομιδής σκουπιδιών. Παρόλο που έχουν χτιστεί αεροδρόμια, μοντέρνες εγκαταστάσεις για τους ξένους, οι ντόπιοι είναι υποδεέστεροι και οι επιχειρήσεις και η κυβέρνηση δεν νοιάζονται και πολύ για αυτούς, αφού δεν έχουν χρήματα.


Στο νησί Thilafushi μαζεύονται τόνοι σκουπιδιών από τις Μαλδίβες όπου καίγονται επιβαρύνοντας το περιβάλλον

Οι τουριστικοί παράγοντες και οι διαφημίσεις τους αναφέρονται στον ήλιο, τη ζέστη που επικρατεί σχεδόν πάντα και την πανέμορφη θάλασσα. Αγνοούν όμως τους ανθρώπους και τις αγωνίες τους. Τα ξενοδοχεία τους εκμεταλλεύονται, δίνοντάς τους χαμηλούς μισθούς, ενώ οι ίδιοι αποκομίζουν μεγάλα κέρδη. Οι ίδιοι οι κάτοικοι των Μαλδίβων δεν είχαν τις γνώσεις να προβάλλουν σωστά την πατρίδα τους και έτσι κατέφτασαν οι ξένοι. Αυτοί, ωστόσο, με γνώμονα μόνο το κέρδος δεν βοήθησαν εξίσου στην τοπική ανάπτυξη και τον πραγματικό εκσυγχρονισμό του κράτους.
 

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Ιστορίες από όλο τον Κόσμο

Ένα καινούριο ιστολόγιο δημιουργήθηκε. To blog cosmoistorika έχει ως στόχο να δημοσιεύσει "κοσμοϊστορικά" γεγονότα, ιστορίες από όλο τον κόσμο μέσα από τις οποίες να φανερώνεται μια διαφορετική πτυχή της ζωής. Αν και η κοινωνία σήμερα είναι παγκοσμιοποιημένη, κάθε άνθρωπος, κάθε έθνος - κράτος είναι ξεχωριστό και βιώνει τη δική του καθημερινότητα. Για πολλούς αρκετά πράγματα θεωρούνται δεδομένα, δεν τα σκέφτονται καν, όμως κάποιοι άλλοι παλεύουν συνεχώς για την επιβίωσή τους. Η ανθρωπότητα δεν είναι μόνο στατιστικά νούμερα που βλέπουμε, καθώς κάθε ανθρώπινη ιστορία είναι αξιοσημείωτη. 

Αυτό το ιστολόγιο είναι προσωπική εργασία ολιγομελής ομάδας και φιλοδοξεί να γράφει για ιστορίες ατόμων που αγωνίζονται με αξιοπρέπεια για την πραγματοποίηση του ονείρου τους και δεν τα παρατάνε στην πρώτη δυσκολία της ζωής. Θα σας παρουσιάσουμε κάθε είδους ιστορίες (αγάπης, φιλίας, ανθρωπιάς, ανιδιοτέλειας, επιβίωσης) καθώς και ενδιαφέροντα προσωπικά ή μη άρθρα για οποιοδήποτε καθημερινό ζήτημα. Πιστεύουμε πως βασικός άξονας της ζωής μας πρέπει να είναι ο ίδιος άνθρωπος κι όχι τα υλικά αγαθά. Διότι, συγκεκριμένα, εμείς πραγματικά ευτυχισμένοι έχουμε νιώσει μόνο μαζί με άλλους. Εσείς;

 



Διαβάστε Περισσότερα »